Welkom   BKK  Geschiedenis BKK  

 VERSLAG BKK BIJEENKOMSTEN in 'De Brink' in Ede

27 maart 2004 26 juni 2004 27 november 2004
22 maart 2003 14 juni 2003 27 september 2003 22 november 2003
 9 maart 2002 8 juni 2002  14 september 2002   23 november 2002
 10 maart 2001 9 juni 2001  22 september 2001  24 november 2001
18 maart en 27 mei 2000 23 september 2000   18 november 2000 
  13 maart 1999  15 juni 1999 18 september 1999  20 november  1999 
       14 november 1998

Vroegere      Een foto van een van de allereerste keren     Gastsprekers


De BKK heeft meegedaan aan 2 projecten  door   Zwaantje de Vries, voorzitter

Verslag   BKK-Kumpulan 12 maart 2005    door Florine van Eekhout

 Voor het BKK bestuur begon het herdenken van de WO-II en de gevolgen 60 jaar na dato in de Beurs van Berlage in Amsterdam. In aanwezigheid van prinses Margriet,  (ex)ministers, wethouders van Amsterdam en diverse verenigingen voor oorlogsslachtoffers, werd de expositie “Oorlogskinderen” geopend. Onder het publiek bevond zich  een groot aantal KJBB-ers en ook de BKK was vertegenwoordigd door o.a. Alex en ondergetekende. We waren dan ook heel trots op onze Rita Young, die door haar persoonlijke beleving als kind in de oorlog, getuigenis kon geven over de Japanse bezetting en de Bersiap. Rita zal ons op de 4e juni meer vertellen over hoe het was om mee te werken aan dit indrukwekkende project. Een diepe indruk liet ook Willem Nijholt na die voor het eerst in  het openbaar over zijn Indische jeugd onder Japanse bezetting sprak. Tijdens de rondleiding door de tentoonstelling bleven vele belangstellenden bij de afdeling  van Rita staan. Heel geduldig  beantwoordde zij de vragen die het publiek haar stelde. Door het openbaar maken van haar persoonlijke en aangrijpende ervaringen heeft zij de positie van de buitenkampers onder de aandacht gebracht. Rita, dank je wel! De tentoonstelling “Oorlogskinderen”reist in 2005 en 2006 door Nederland. Meer informatie kan U vinden op internet: www.oorlogskind.info

Een andere tentoonstelling waar KJBB, BKK, vrienden en bekenden aanwezig waren, was op de opening van de expositie “de moed om door te gaan” over burgerinterneringskampen 1942-1946 in Nederlands-Indië in  het museum de Casteelse. Poort in Wageningen (t/m 27 november 2005) In het kader van de activiteiten van deze tentoonstelling werd gelijktijdig “schilderen met licht op het oosten” geopend. Een tentoonstelling die werd samengesteld door Florine van Eekhout en vier beeldende kunstenaars met een Indische achtergrond samenbracht.  Florine van Eekhout,  Edith Bons,  Saskia Vermeesch en Zwaantje de Vries. Nog te bezichtigen t/m 5 juni in Museum de Casteelse Poort Bowlespark 1a te Wageningen.

   Zwaantje de Vries, voorzitter

 <<<<< O O O >>>>>

Verslag BKK-Kumpulan 12 maart 2005          door Florine van Eekhout 

De kumpulan werd geopend door Alex Marchelinus waarin hij ons meedeelde dat dit zijn laatste openingswoord zou zijn in de functie van voorzitter a.i.  Na de speech  werd hem een cadeaubon overhandigd namens alle BKK-leden en een woord van dank voor zijn zo specifieke invulling van zijn functie was zeker op zijn plaats. Maar lieve mensen,  hij is nog niet uit het zicht. Wanneer hij U iets heeft te melden, zal hij niet nalaten de microfoon op te pakken.

Vervolgens was het woord aan de verslaggeefster die de thema’s in haar schilderijen en tekeningen als een rode draad door haar leven ziet lopen

Haar werk is duidelijk beïnvloed door de tijdsgeest;

Popart, de conceptuele kunst, de performances  vierden in de jaren zeventig en begin jaren tachtig  hoogtij dagen.

Later ging de inspiratie uit naar andere culturen waaronder de Etrusken in Toscane. Een volk dat zich in Italië ongeveer 1000 voor Chr. vestigde.

De archeologen weten nog steeds niet waar zij vandaan kwamen en de reden waarom zij zich in Italie vestigden. De Etrusken zijn verdwenen, Ze zijn opgenomen in de Italiaanse bevolking. Maar in de necropolen hebben zij gelukkig  sporen van hun bestaan en hun cultuur achtergelaten.

 Op een gegeven moment kwam ze tot de ontdekking dat de belangstelling vooral andere culturen betrof. 

De eigen Indische achtergrond werd jaren lang onderbelicht. Na onderzoek en een zoektocht door Indonesië was haar conclusie dat voor haar zowel  de Nederlandse samenleving als de Indonesische cultuur ontoereikend bleken om zich volledig aan te  spiegelen. Dit hoeft geen tragedie te zijn. Integendeel, voor een kunstenaar kan het ook een bevrijding betekenen.

Na haar betoog was er gelegenheid om vragen te stellen. Er ontstond een levendige discussie over de Indische identiteit. Opvallend was dat deze discussie zich herhaalde nadat Griselda Molemans haar boek “Vrouwen uit de archipel” introduceerde. De inhoud bestaat uit interviews  met vrouwen afkomstig  van verschillende eilanden uit de gordel van Smaragd. Ze vertellen over hun jeugd, hun achtergrond en hun leven in Nederland. Zelf stamt Griselda af van de Belanda Hitam, de zwarte Nederlander, die in de 19e eeuw uit Afrika naar Nederlands-Indië werd gehaald om in het KNIL te dienen.

Haar tweede boek zal heel waarschijnlijk gaan over haar reis door Afrika waar zij op zoek ging naar de familie van haar verre voorvader.

Heel adrem speelde ze de bal terug naar

Herman Bussemaker toen hij haar vroeg wat zij onder Indische identiteit verstond. In de optiek van Herman komt de Indische identiteit pas aan de orde tijdens de Japanse bezetting en de Bersiap periode wanneer de groep gemengdbloedigen alleen komt te staan tussen de Indonesiërs en de Japanners. Voorheen voelde de meerderheid uit deze groep zich Nederlander!

Zwaantje lichtte ons in over de ontwikkelingen van het BKK katern en droeg enkele gedichten voor.

Tijdens de voordracht  kon je in de zaal een speld horen vallen. Hierbij een strofe uit één van haar gedichten “Bidden met zes”

 Mijn vader’s jeep rijdt

Door de klamme nacht

Ploppers schieten

Vanuit de alang-alang

Overal geluid

De koude stenen van de kerk

Lieten mijn blote benen

Hagelwitte sokjes

Zondagse schoenen

Langzaam los

Klein als een stofje

Ontsnappend aan de kilte en zwaartekracht

Grensde ik

Van alle kanten

Aan peilloos zwart en dacht dat

Dat God was

Ik bad

 

Tot aan de afsluiting van de dag werden onder begeleiding van Wim Young weer vrolijk onze “evergreens” gezongen. Met de gedachte dat het eten van Fietje wederom voortreffelijk was, keerde men huiswaarts. 

En tot slot laat Okke U allen weten dat hij van het bloemstuk dat wij hem gestuurd hebben, wel veertien dagen lang heeft kunnen genieten. Heel veel dank!

Terug naar de andere verslagen       Naar Geschiedenis BKK           Naar BKK            Naar Welkom